Skip to main content

2000 kilometer van huis: Klomp op haar plek in Zweden

“Het is nu min twintig graden. Dat noemen ze in Zweden een milde dag. Het kan ook min dertig worden of zelfs min veertig.” Het leven van oud-jeugdinternational Kalia Klomp (21) ziet er na haar flitstransfer naar Zweden heel anders uit. 

Advertentie

In november besloot de spelmaker van HandbaL Venlo dan toch in te gaan op het aanbod van Boden Handboll IF. Ook in de zomer hing de eredivisionist uit Zweden al aan de lijn. “Ik heb altijd gezegd dat ik eerst mijn studie zou willen afmaken, voordat ik naar het buitenland zou gaan. Maar toen stond de Nederlandse competitie ineens stil.”

Via V&L kwam Klomp als tiener bij Dalfsen terecht. Bij Jong Oranje speelde ze samen met speelsters als Dione Housheer en Merel Freriks. Waar leeftijdsgenoten al vroeg over de grens tekenden, gaf Klomp haar studie voorrang. “Ik hoop tot ergens in de dertig te kunnen handballen, maar heb dan nog een heel leven voor me. Ik heb een goed stel hersens en wil die ook gebruiken. In Zweden kan ik mijn Master Communicatiewetenschappen online blijven volgen. Ik ben begonnen met het schrijven van mijn Master Thesis. In de zomer hoop ik klaar te zijn.”

Veel verantwoordelijkheid
Sinds december woont Klomp meer dan 2000 kilometer van haar thuisprovincie Noord-Brabant vandaan. Het blauw-wit van HandbaL Venlo heeft ze ingeruild voor het tenue van Boden Handboll IF. Klomp moet haar nieuwe club voor degradatie behoeden. “Binnen het team waarin ik speel kan ik een leidinggevende rol pakken. Als middenopbouwer heb ik veel verantwoordelijkheid. Dat was ook een wens van me. Ik wil niet in mijn eerste jaar in het buitenland, op deze leeftijd, veel op de bank zitten.”

Advertentie

“Ik wil niet in mijn eerste jaar in het buitenland veel op de bank zitten”

Boden Handboll IF staat nog altijd laatste, maar heeft sinds de komst van Klomp al drie punten weten te pakken. “Het begint nu te lopen. We spelen veel beter samen. Afgelopen weekend hebben we van de nummer zes gewonnen”, legt ze uit. Het was voor Boden Handboll IF de eerste zege in 377 dagen. “De Zweedse competitie is qua niveau ideaal voor mij. Het is een stuk sterker dan in Nederland en ik vervul een mooie rol in de ploeg. Ook leeft de sport erg in de omgeving. Ja, het voelt goed.”

Aantal uren zon
“Deze stap levert me veel meer dan alleen handbalervaring op”, gaat Klomp verder. “Ik ben bezig met het leren van de Zweedse taal en ook heb ik hier een heel andere manier van leven. Na de wedstrijd van zaterdag zijn we de dag erop met de hele ploeg gaan skiën, om maar een voorbeeld te noemen. In het begin moest ik wennen aan het aantal uren dat de zon op was. In de knusse decembermaand werd het om 10 uur pas licht en ging de zon aan het begin van de middag al weer onder.”

Plots is het leven van Klomp flink veranderd. “Op sportief gebied was de situatie in Nederland redelijk uitzichtloos. Daarnaast kan ik mijn studie online afmaken. Het voelde, ondanks mijn overtuiging eerst mijn studie af te maken, als het juiste moment te gaan. Ik wilde nog door bij Venlo en vol voor de prijzen gaan, maar ik heb nu al gemerkt het leven dat ik hier heb me heel erg goed bevalt. Ik denk dat ik de juiste keuze heb gemaakt.”

Behoorlijk lovend
Het verschil met de eerste concurrent op de ranglijst Skovde is drie punten. Het gat met de veilige plek tien voor Klomp en consorten is vijf punten. “Er zit potentie in ons spel, dat is heel fijn om te zien. We spelen nog flink wat duels”, zegt ze. In Boden kunnen ze wel wennen aan de acties van Klomp. “Ze zijn behoorlijk lovend over me, zeker omdat we nu punten pakken. Voor mij is vooral het aantal speelminuten dat ik kan maken belangrijk. Ik heb leeftijdsgenoten een lastige tijd op de bank in het buitenland zien doormaken. Dat wilde ik beslist niet. Ik hoop hier nog veel meer te leren.”

In de zomer hoopt Klomp een vet diploma op zak te hebben, zodat ze zich in de jaren die gaan volgen kan storten op handbal. “Ik heb een doorlopend contract en hoop dat we in de competitie blijven”, besluit ze. “Het zou ook fijn zijn als mijn ouders eens wat van de wedstrijden zagen. Ze volgen nu duels via een liveticker. Dat is niet goed voor hun hart.”

Foto: Mats Engfors, Fotographic

Advertentie