Oud en nieuw vierde Thijs van Leeuwen (35) nog in New York. De doelman van Sporting Pelt had niet kunnen bedenken dat hij twee weken later in het tenue van Oranje op het parket in Boedapest zijn tweede interland zou spelen.
Door een coronauitbraak op het EK van januari in Hongarije speelde bondscoach Erlingur Richardsson, de laatste duels ook besmet en afwezig, de longlist uit. Zo kwam de IJslander ook uit bij Thijs van Leeuwen. Doelman nummer zes op de lijst. “Toen ik was afgevallen voor de EK-selectie heb ik de trip naar Amerika met mijn partner en een ander stel gewoon doorgezet. Niet wetende wat er daarna zou gebeuren”, opent Van Leeuwen het gesprek.
Op vrijdag gebeld, 24 uur later ‘MOTM’ in het groepsduel in de hoofdfase van het EK met Montenegro. “Ik heb wel eens een hoger stoppercentage gehaald, maar als je de ambiance bekijkt is dit mijn beste wedstrijd ooit geweest”, lacht Van Leeuwen. Tijdens de 30-34 overwinning van de Oranjemannen viel Van Leeuwen in voor René de Knegt van Aalsmeer, tevens ingevlogen, en werd door veertien stops (42 procent) na een uur besprongen door zijn nieuwe teamgenoten. Sommige jongens gaf hij pas de ochtend voor de EK-wedstrijd voor het eerst een hand.
Nummer zes op de lijst
“Twee dagen eerder speelden we met Sporting Pelt nog een halfbakken oefenwedstrijd tegen Bevo”, lacht Van Leeuwen. “Beide teams traden na de winterstop onvolledig aan. Wij hadden maar twee wissels, geloof ik. Na de wedstrijd kwam ik aan de praat met spelers van Bevo en zij wisten me te vertellen over de vele besmettingen bij Oranje. Toen kreeg ik door dat ik wel eens gebeld zou kunnen worden en meldde me gekscherend al af voor de vrijdagtraining. De ochtend erop gebeurde het en moest ik halsoverkop van werk vertrekken.”
“Mooier dan m’n stoutste dromen”, noemt Van Leeuwen het avontuur op het EK. “In het vliegtuig naar Boedapest werd ik zenuwachtig en wilde ik vooral proberen te gaan genieten. Als je, je werk neerlegt en voor onbepaalde tijd naar een eindtoernooi gaat durf je nog niet eens over presteren na te denken. Ik was tenslotte nummer zes op de lijst. Tegen Frankrijk had keeperstrainer Gerrie Eijlers nog tussen de palen gestaan. Uiteindelijk heb ik mede door de geweldige wedstrijd tegen Montenegro enorm kunnen genieten!”
Viral op kanalen van EHF
Eenmaal in de kleedkamer werd ‘Loekie’, binnen 24 uur had Van Leeuwen – bij veel Limburgers in Oranje een bekende – al een bijnaam gekregen, bejubeld. Interland nummer twee, zo spelen op het EK, viral gegaan op de kanalen van de EHF, een sprookje. “De laatste keer dat ik in zo’n arena was, was jaren terug in Duitsland. Toen ging ik met Nicky Verjans naar een wedstrijd van VfL Gummersbach kijken. Natuurlijk droom je dan om ook eens in zo’n arena te spelen. Ik had me al lang neergelegd dat, dat niet mijn lot zou zijn. Nu kan ik die wens toch van mijn lijstje afvinken.”
“Al toen ik een jaar of 23 was, een opleiding verprutst, had ik de droom in het buitenland te keepen en geld met handbal te verdienen opgegeven. In mijn periode had je geen spelersmakelaars. Je moest in een wedstrijd eens bij bijvoorbeeld een Duitse club opvallen. Dat gebeurde bij mij niet”, legt Van Leeuwen uit. “Daarna heb ik me tot studeren gezet en ben ik bij Bevo en later LIONS terechtgekomen. Ook een mooi niveau, maar lange tijd niet indrukwekkend genoeg om voor Oranje in aanmerking te komen.”
Benieuwd naar het hele interview met Thijs van Leeuwen? Abonneer je op het Handbal Inside Magazine. Klik hier.
Foto: Jaap van der Pijll
