Het was een bewogen week voor ons als herenselectie van Nieuwegein. Afgelopen woensdag kwam het bericht dat Reijer Louw was overleden. Voor een groot deel van de groep was Reijer jarenlang trainer in onze tienerjaren bij Nieuwegein en/of de selectie Utrecht. Daarnaast was hij tot het laatste moment een groot supporter van deze handbalvriendengroep, maar bovenal vader van onze coach Rick Louw.
Toen in oktober jongstleden bekend werd dat het heel snel zou gaan met Reijer, had hij nog 2 wensen. Hij wilde nog dolgraag een wedstrijd van het team van zijn zoon bijwonen. Die wens ging in vervulling op zaterdag 22 oktober. Hij was toen aanwezig bij de thuiswedstrijd tegen EHC. Het werd een mooie en emotionele avond met een prachtige foto van ons samen met Reijer als herinnering. In de lijn der verwachting was dat het laatste moment dat wij Reijer zagen. Zijn tweede wens betrof het bijwonen van het 80-jarig bestaan van het NHV op 29 oktober, met als absoluut hoogtepunt zijn benoeming tot erelid. Wat was er een prachtige staande ovatie en emotioneel langdurig applaus. En wat was hij trots!
De volgende dag werd al snel duidelijk dat het een kwestie van dagen zou worden, maar Reijer stuurde Rick “gewoon” naar de competitiewedstrijd in Rotterdam bij Snelwiek. Die overwinning werd binnengehaald, maar onze gedachten zaten net als de afgelopen periode veelal ergens anders. De familie was ook al bezig met de wensen van Reijer met betrekking tot zijn uitvaart, want ook hierover voerde hij de regie. En hoe mooi was het dat hij graag wilde dat wij de kist tijdens de uitvaart zouden binnendragen. Een enorme eer.
Afgelopen woensdag kwam het bericht via Rick bij ons binnen dat zijn vader was overleden. Rustig ingeslapen in het bijzijn van zijn gezin. Vrij snel werd duidelijk dat we zaterdag graag wilden spelen. Voor Reijer. In plaats van trainen zijn we donderdag, met uitzondering van Rick, bij elkaar gekomen en zijn er in overleg met de familie plannen gemaakt voor de thuiswedstrijd tegen Volendam 2. Wat die zaterdagavond in sporthal Galecop volgde was een indrukwekkende en emotionele minuut stilte bij zowel selectie als het aanwezige publiek.
Rick zat “gewoon” op de bank en ondanks dat hij van tevoren aangaf niet te gaan coachen, stond hij vanaf minuut 10 alweer op zijn bekende manier langs de zijlijn te sturen. Na een slechte start, te verwachten wellicht, namen we in het verloop van de 1e helft afstand van Volendam en was de ruststand 17-13. De tweede helft bleef spannend en de voorsprong kon maar net aan vastgehouden worden; Volendam kon de gelijkmaker niet op het scorebord krijgen. In de laatste minuten werd het verschil van 1 doelpunt nog uitbreid naar 3 en werd de gewenste overwinning over de streep getrokken (28-25).
Al met al een moeizame overwinning en met minder goed spel dan in de afgelopen weken, maar wel met de juiste afsluiting in de vorm van 2 punten. Na afloop zaten we uiteraard aan het bier. Zoals Reijer wilde.
Zondagavond was er een mooie herdenking op Papendal, georganiseerd door het NHV in samenspraak met de familie, waarbij ruim 250 personen aanwezig waren. Uiteraard waren wij hierbij ook aanwezig, net als vele anderen uit de handbalwereld.
Gisteren vond de crematie in besloten kring plaats. Met het dragen van de kist konden wij als spelersgroep Reijer een laatste eer bewijzen.
We gaan je missen Reijer!
De herenselectie van Nieuwegein.
