Lynn Kuipers (links op de foto) en Pipy Wolfs, beide 18, lijken niet zonder elkaar te kunnen. Nu spelen de Twentse talenten ook bij VOC samen en hebben – niet verrassend – hetzelfde doel: de Olympische Spelen halen.
Vanuit de kamer van Kuipers op de HandbalAcademie staan de vrolijke tieners de interviewer te woord. “Sinds corona zijn er veel regels op Papendal. Gelukkig mogen we nog met z’n tweeën op een kamer”, zegt Wolfs. Kuipers vult aan: “Straks gaan we weer trainen. We zitten, gezien de rest van Nederland, in een uitzonderlijke positie. Op het veld is er voor ons weinig veranderd.”
Het duo woont in Arnhem en gaat in het weekend naar de hoofdstad om aan te sluiten bij VOC. “Maar we zijn allebei begonnen in Twente. Thuis in Twente”, zegt Kuipers. De linkspoot begon bij De Tukkers in Albergen en stapte een aantal seizoenen geleden over naar het Deurningse DSVD. “Daar gaan veel talenten uit Twente naar toe.”
Olympia uit Hengelo
Ook Wolfs: “Tot mijn veertiende speelde ik in Hengelo voor Olympia.” Kuipers veert op. “We hebben in de jeugd nog tegen elkaar gespeeld. Jij droeg altijd knalgele schoenen. Je was toen al moeilijk af te stoppen. Van de coach moest ik je altijd dekken. Dat was mijn enige opdracht in de wedstrijd.”
De dames uit het Oosten kennen elkaar goed. “Dan kan ik in de trein terug naar huis gewoon zeggen wat ik denk. Lynn weet hoe ik dat bedoel. Het is fijn als je niet altijd op je woorden moet passen”, legt Wolfs uit.
De kar trekken
Toch besloot de cirkelloper van de twee afgelopen zomer zonder de ander te vertrekken bij DSVD. “Ondanks mijn leeftijd hoorde ik bij DSVD tot een van de dragende speelsters. We hadden het moeilijk in de competitie en er was niet altijd veel keuze. Als ik dan een fout maakte, moest ik gewoon doorzetten. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging en meer leermomenten. Voor mijn ontwikkeling is het soms beter me op de bank te zetten.”
Naast Wolfs maakten ook Marit Winkels (Kwiek) en Danique Trooster (Werder Bremen) hun vertrek bij DSVD bekend. Kuipers besloot in Deurningen te blijven. “Ik zag het als een uitdaging de kar te trekken. Van nature begeef ik me meer op de achtergrond en ik zag dit wel als iets nieuws. Maar ik merkte tijdens de training dat ik toch een bepaalde prikkel miste. Toen ben ik in gesprek gegaan met de mensen op de HandbalAcademie en heb ik contact gezocht met Rachel de Haze.”
Gebekte teamgenoten
De hoofdtrainster van VOC was bij Jong Oranje al de assistent-bondscoach van de twee. “Zij kent ons goed”, zegt Wolfs. Kuipers: “Ze vertelde dat ze mij als rechteropbouwspeelster met een goed afstandsschot goed kon gebruiken. Toen heb ik in december van het vorige jaar toch besloten bij VOC aan te sluiten.”
En zo zijn de Twentse talenten na zeven jaar bij DSVD en een half seizoen zonder elkaar in Amsterdam weer herenigd. “Als nog jongere meisjes trainden we op de handbalschool in Twente al samen”, gaat Kuipers verder. “Daar hebben we ons allebei weten te ontwikkelen. Nu staan we tussen de gebekte meiden van VOC. Al zijn we het meer stadse al gewend, omdat op Papendal iedereen vanuit heel Nederland samenkomt. Het is ook wel leerzaam. Je moet niet te lief zijn.”
Naar het buitenland
“Bij DSVD kende iedereen je en dat is comfortabel, maar een stap maken en meer onzekerheid ervaren helpt je ook groeien. Van dat mondige kunnen we leren”, zegt Wolfs. “In het buitenland verstaat niemand je en daar moet je, je ook redden. Ja, ook ik wil over de grens een club vinden. Daar gaat het een stuk fysieker aan toe.”
Wolfs en Kuipers delen dezelfde droom. “De Olympische Spelen”, besluit eerstgenoemde. Kuipers knikt: “We zullen ons eerst op de HandbalAcademie en bij VOC moeten laten zien. Ik zou dat wel mooi vinden. Dat we allebei ons brood gaan verdienen met handballen.”
Foto: Jaap van der Pijll
