Terwijl de een al jaren droomde van handballen in het buitenland, hoefde het voor de ander eigenlijk niet zo. Toch handballen Kalia Klomp (23) en Lianne van Sleeuwen (22) allebei in Zweden, een van de Scandinavische handballanden bij uitstek. Ingrid Lemmens sprak voor het Handbal Inside Magazine met de Brabantse oud-ploeggenoten.
Terwijl de winter in Nederland nog niet echt wil doorbreken met lage temperaturen, is dat in Zweden wel anders. In Boden, in het noorden van Zweden, waar de Helmondse Kalia Klomp sinds twee jaar woont, is de temperatuur inmiddels gezakt naar min achttien graden. “Het kan hier zelfs min veertig worden. Tja, een kwestie van heel warm aankleden met speciale kleding,” zegt ze heel nuchter.
“De winterse temperaturen met veel sneeuw zorgen er ook voor dat je in Zweden heel andere dingen doet dan in Nederland in je vrije tijd: je gaat sleeën en skiën bijvoorbeeld. Maar ook vissen, niet zoals in Nederland, mijn Nederlandse vriendinnen moesten heel hard lachen toen ik vertelde dat mijn Zweedse vriend dat deed. In Zweden is vissen heel anders en ook enorm populair. Ik heb het ook al een paar keer gedaan.” Lachend: “Je krijgt er hier echt een heel nieuw leven bij.”
Aan het woord is Kalia Klomp, de oud-handbalster van V&L, Dalfsen en HandbaL Venlo. Klomp vertrok twee jaar geleden in november, halverwege het seizoen naar Boden Handboll IF. Een droom die uitkwam: handballen in het buitenland. Hoe anders is dat voor haar voormalig teamgenootje Lianne van Sleeuwen. De Boekelse werd in juni landskampioen met HandbaL Venlo en besloot daarna voor het avontuur te kiezen in Noord-Europa. Doodeng vond ze het, maar gesteund door vriend Koen en het thuisfront pakte Van Sleeuwen haar koffers richting GF Kroppskultur, een club in Uddevalla, gelegen op een uur rijden van Göteborg. Daar is het iets minder koud dan waar Klomp woont, al ligt er ook sneeuw en vriest het er.
Last van heimwee
De competitie in Zweden is alweer een paar maanden onderweg en inmiddels is Van Sleeuwen blij met haar keuze, maar de eerste weken waren heftig voor de handbalster. “Ik heb gevoelens gekend waarvan ik nooit had gedacht dat ik die zou hebben,” vertelt ze heel eerlijk. “Ik dacht de eerste weken echt: waar heb ik ja tegen gezegd. Alles was nieuw voor me: het land, de taal, van de boerderij naar een klein appartementje twee hoog in een stad: de heimwee overviel me echt ontzettend. Ik miste enorm een thuisgevoel en mijn lijf protesteerde gewoon. Ik kon niet eten, er kwam van alles naar boven vanbinnen.”
Klomp hoort het verhaal van haar oud-teamgenoot aan en knikt, ze herkent het gevoel. Ook zij had het de eerste weken in Zweden niet makkelijk. “Het helpt dat ik inmiddels samenwoon met mijn Zweedse vriend Alexander, maar ook nu heb ik nog wel eens heimwee. Het is ook al een jaar geleden dat ik thuis ben geweest dus ik tel de dagen richting Kerstmis af,” vertelt ze.
Zweedse koeien
Van Sleeuwen: “Je wordt er ook sterker van en na twee weken afzien, wist ik dat ik wel de juiste keuze had gemaakt.” Voor Van Sleeuwen hielp het enorm dat ze op een boerderij kon werken, zoals ze ook regelmatig thuis bij haar ouders al deed. “Toen ik vertrok naar Zweden had ik net mijn diploma als verpleegkundige gehaald, maar ik wist gelijk van dat gaat hem hier niet worden, die taal is veel te moeilijk. Voor mij is het net Chinees, al spreekt Kalia het inmiddels wel vloeiend,” zegt ze met een knipoog. “Ik werk nu vijf halve dagen op een boerderij met vleesvee. Bij ons thuis hebben we melkkoeien, maar de Zweedse koeien lijken op de Nederlandse,” grapt ze.
Waar Van Sleeuwen direct aan het werk ging, rondde Klomp haar master tijdens haar eerste seizoen in Zweden af en probeerde zich daarna volledig op het handbal te focussen. “Dat heb ik een halfjaar geprobeerd en toen kwam ik erachter dat het niet voor mij werkt. Ik kan niet zitten wachten totdat ik weer mag gaan trainen, daar word ik niet gelukkig van. Ik wil ook graag werken aan mijn maatschappelijke ontwikkeling.” Dus werkte ze een tijdje op projectbasis voor een Nederlands bedrijf en gaat ze nu naar Zweedse les, om haar Zweeds te optimaliseren.
Op zo’n vijftien uur rijden en ruim 1.200 kilometer van elkaar werken ze allebei hard aan hun eigen carrière. In september speelde het tweetal voor het eerst tegen elkaar op het tweede niveau van Zweden. Boden Handboll IF won het Brabants onderonsje met 36-17 van Kroppskultur, waar bondscoach van de Oranjedames Per Johansson een adviserende rol heeft. “We spelen allebei in de tweede liga waarin vijf à zes teams aan elkaar gewaagd zijn en van elkaar kunnen winnen en verliezen,” vertelt Klomp desgevraagd. “Het is een fysieke competitie, het mag ook wat harder van de scheidsrechters,” vult Van Sleeuwen aan.
Ambities genoeg
Voorlopig zal het tweetal nog wel een aantal keer tegen elkaar spelen. Beide speelsters zijn niet van plan om Zweden op korte termijn te verlaten. Van Sleeuwen zeker niet, al had ze nooit de droom om in het buitenland te handballen. “Het was voor velen een onverwachte keuze die ik maakte, maar wel een bewuste. Toen we kampioen werden met HandbaL Venlo merkte ik eigenlijk dat we maar twee leuke wedstrijden het hele seizoen hadden gehad en ik had geen zin om weer voor twintig doelpunten verschil uren in de bus te zitten. Dus toen ik de kans kreeg bij GF Kroppskultur en het goed voelde, heb ik hem gegrepen.
Klomp: “Ik heb nog voldoende ambities hier in Zweden. Zo zou ik graag kampioen willen worden met mijn team en op het hoogste niveau weer willen spelen, net als in mijn eerste jaar. Want dat ik nu een Zweedse vriend heb, wil niet zeggen dat ik hier altijd blijf plakken. Dat weet hij ook, ik wil mezelf altijd blijven uitdagen. Vooralsnog zie ik nog genoeg mogelijkheden,” legt ze uit. Klomp droomde jarenlang van handballen in het buitenland en stippelde haar route altijd goed doordacht uit. “Ik vind het lastig om te voorspellen hoe mijn toekomst eruitziet. Ik kan me voorstellen dat ik op een gegeven moment toe ben aan een nieuwe uitdaging, maar dat zien we dan wel weer. Voorlopig heb ik het goed naar mijn zin in Zweden.”
Het complete verhaal met Kalia Klomp en Lianne van Sleeuwen lezen? Word dan hier lid van het Handbal Inside Magazine en ontvang de laatste editie meteen in huis.
Tekst: Ingrid Lemmens
