Voor haar teamgenoten bij VZV is de competitiestop een kwelling, maar het geeft Esma Staal (18) tijd na een zware knieblessure weer op sterkte te komen. “Ik was in het begin bang dat ik een kostbaar jaar in mijn ontwikkeling zou missen.”
Aan het einde van de zomer ging het mis voor Staal. De jeugdinternational liep tegen SEW een kruisbandblessure op. “Er gingen toen veel emoties door mijn hoofd. Ik moest huilen. Waarom ik, dacht ik. Maar al redelijk snel ging de knop om, want ik kreeg een duidelijk traject voorgeschoteld”, opent Staal het gesprek.
Twee keer per week traint ze weer op Papendal. “Ik mag zelfs tijdens baltrainingen op de HandbalAcademie al meedoen met de warming-up”, zegt de Noord-Hollandse opgetogen. Staal baalde vreselijk van de blessure, maar is snel weer opgekrabbeld. “Vanaf de operatie mag ik steeds meer. Het zijn allemaal kleine overwinninkjes. Ik kom telkens verder.”
Naar het buitenland
De opbouwspeelster van VZV en Jong Oranje loopt zo soms al weer break-outs. “En dan te bedenken dat mijn teamgenoten in ’t Veld pas net weer gestart zijn met trainen. De competitiestop voelt dubbel. Ik mis niet veel, maar moet het net als mijn teamgenoten zonder de sport doen. Ik kan niet even komen aanwaaien tijdens de training van de club, omdat iedereen getest wordt.”
“Ik was in het begin bang dat ik een kostbaar jaar in mijn ontwikkeling zou missen. Maar doordat er in Nederland geen wedstrijden gespeeld worden, valt dat mee. Tijdens de revalidatie ben ik nog altijd bezig mijn lichaam sterker te maken. Mijn doel is onveranderd: als ik er klaar voor ben een mooie transfer naar het buitenland maken”, klinkt Staal stellig.
Dorpse van VZV
Een aantal weken voor haar blessure was de studente Voeding en Gezondheid aan de Universiteit van Wageningen van plan het te gaan maken bij VZV. “We spelen mee in de top. Wat wil je nog meer. Ik zit hier op mijn plek. Het dorpse bij VZV spreekt me erg aan”, vertelt Staal. “Ik heb zicht op heel veel speelminuten en we doen mee om de titel. Ik zie genoeg mogelijkheden me bij de club te ontwikkelen. Buiten het veld kunnen we ook goed met elkaar opschieten wat ons spel weer ten goede komt. Een transfer binnen Nederland is op dit moment niet aan de orde.”
“Het doel is om in april, wanneer ik op zes maanden na de operatie zit, weer aan te sluiten bij de HandbalAcademie. In de zomer hoop ik bij de start van de voorbereiding bij VZV aan te sluiten. Alles eerder is meegenomen”, besluit ze. “Ik mis handbal enorm. Dat is een goed teken. Het betekent dat handbal voor mij de leukste sport is die er is.”
Foto: Tina Kolthof
